Laatste bericht

Lieve volgers,

hier dan mijn laatste berichtje over mijn stage in Rwanda op waarbenjij.nu. Ondertussen ben ik alweer een week in Nederland. De laatste week in Rwanda hebben we van iedereen afscheid moeten nemen. Ik heb een persoonlijk kaartje gekregen van Marthe in haar beste Engels. Met de groep hebben we een afscheidsfeestje georganiseerd. Iedereen met wie we een band hadden opgebouwd was welkom. Jinke begon samen met de domestiques al om half 2 met het bakken van Hollandse pannenkoeken voor in totaal wel 35 man. Toen om 7 uur iedereen aanwezig was en de pannenkoeken gebakken waren, zijn er een aantal toespraken gehouden en hebben we gezellig met z’n allen gegeten. De meesten hebben we hierna nog wel een keer gezien, maar voor sommigen was dit het definitieve afscheid.
Woensdag was dan eindelijk de dag dat we weer naar huis gingen. Het was een fantastische tijd, maar we misten ook allemaal onze familie en vrienden. Die nacht sliep ik bij Appolinarie. Zij had mij een aantal keer gevraagd of ik bij haar wilde slapen. Ze was alleen erg ongerust waardoor ze me steeds wakker hield door te vragen of ik het niet koud had en of ik wel lekker lag. Om half 5 was ik dan ook echt klaar wakker en heb ik mijn laatste douche gehad met een emmertje en een teiltje en ben ik mijn koffers in gaan pakken. Om 9 uur ’s avonds wilden we vertrekken, maar het leek er even op dat de domestiques niet mee zouden mogen i.v.m. plaatsgebrek in de auto’s. hier waren wij het natuurlijk niet mee eens, aangezien zij 3 maanden voor ons gezorgd hebben en ons erg dierbaar waren geworden. Uiteindelijk hebben we meer moeten betalen, maar ze mochten mee en we hadden ruimte zat! Het afscheid van de domestiques op het vliegveld was vrij emotioneel. Zij zijn nu alleen in dat huis en moeten wachten op de volgende groep. Bij de douane moest Gerlin haar koffers openmaken, want er zat een zaagblad in. Gelukkig mocht gewoon alles mee en konden we uiteindelijk doorlopen. In het café hebben we met z’n allen nog wat gedronken en toen begon de lange reis.
Donderdagavond rond 11 uur kwamen we dan eindelijk aan in Bremen waar onze families op ons stonden te wachten. Iedereen was heel blij om hun families weer te zien. Mijn broertje sprong me meerdere keren om mijn nek en we bleven maar lachen en knuffelen. In de bus sloeg de vermoeidheid wel toe en heb ik nog even geprobeerd te slapen. Rond 2 uur namen we afscheid van elkaar en rond 3 uur kwam ik daadwerkelijk thuis waar mij nog een verrassing stond te wachten. Ik heb een tweepersoonsbed gekregen van mijn ouders!
De eerste week in Nederland heb ik een feestje gehad waarbij ik mijn hele familie heb gezien. Het was erg leuk om met iedereen weer even bij te kletsen. De rest van de week heb ik het erg druk gehad met afspraakjes, maar het was vooral een hele leuke week. De mensen van de Rwanda-groep zijn voor mij hele dierbare vrienden geworden en ik heb er mijn lieve vriend ontmoet. Daarnaast was Rwanda een geweldige ervaring en goed voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik sta een stuk steviger in mijn schoenen!

Liefs, Simone