Nog maar 2 weken!

Lieve volgers,

Een aantal mensen hebben mij gevraagd hoe het nu staat met de matrashoezen. Vandaag is Geert naar het vliegveld toe, want de laatste handtekening is gezet! Ik ben erg benieuwd, maar zelf schat Geert de kans 20% dat we morgen alles hebben. Nu ben ik vooral bezig met de laatste details van mijn Afrikaanse kostuum. Aankomende zondag is namelijk alweer ons afscheid in de kerk en ik zou hem dan graag willen dragen. Normaal gesproken is dit afscheid de laatste zondag dat we hier zijn, maar we hebben die laatste week al zo vol gepland dat we hebben besloten het afscheid een weekje eerder te doen.
Afgelopen zaterdag zijn we met de hele groep naar het huis van Murara gegaan. Hij is onze nieuwe domestique. Vrij in het begin hebben we een domestiquedag gedaan om ze eens in het zonnetje te zetten voor wat ze allemaal voor ons doen. We hebben toen hun huizen bezocht en ’s avonds zijn we met z’n allen uit eten gegaan en we hebben toen een cadeautje voor ze gekocht. We vonden het allemaal erg leuk en aangezien Murara erg goed werk doet wilden we hem ook even in het zonnetje zetten. Hij woont in Shyogwe, dus hoefden we niet ver te reizen. Aangekomen bij zijn huisje zagen we veel dieren ( koe, varken, kip enzovoort ). Binnen kregen we pinda’s van Murara’s vrouw en we hebben zijn kinderen ontmoet. Hij heeft 3 kinderen. 2 Zoons van 9 en 6 jaar oud en een dochter van 4 jaar oud. Zijn moeder en broer waren er ook, maar die wonen in de huisjes ernaast. Murara vertelde dat veel van zijn familieleden zijn vergiftigd. Wij vroegen hem waarom, maar hij zei dat het hier een gewoonte was om mensen aan wie je een hekel had te vergiftigen. Dit soort verhalen heb ik hier nu al vaker gehoord en iedereen is veel familie kwijt, maar het blijft erg schokkend om te horen. Ik kan het ook niet begrijpen, maar de mensen hier weten niet beter dan dat iedereen veel familie kwijt is.
Die ochtend hadden Gerlin en Naphtal een geit gekocht. De eerste keer dat de groep goat-brouchette ( geitenvlees aan een stokje ) kreeg, vonden ze dat allemaal erg lekker. Ze hebben toen diezelfde man die het vlees toen had klaargemaakt gevraagd om bij ons thuis te komen en hij heeft toen de geit geslacht. De geit heette Martin, dit wilde Chris graag, want zijn broertje heet zo, haha! We hebben die avond samen met de domestiques gegeten en dat was heel gezellig. Apolinari ( een van de domestiques ) en ik eten geen vlees, dus wij kregen een omelet. Na afloop hebben we met z’n allen de Lion King gekeken met behulp van de beamer. Ze vonden de film erg leuk. Vooral om het liedje Hakunamatata hebben ze hard gelachen. Dit betekent namelijk ‘geen zorgen’ in het Swahili. Ze hadden niet gedacht Afrikaanse teksten te horen in een Engelse film. Murara hebben we nog een trui en een zaklamp cadeau gedaan om zijn baan als nachtwaker wat makkelijker te maken. Hier was hij erg blij mee!

Liefs,
Simone